Weer "thuis"

Weer terug "thuis" in Cape St. Francis na een paar leuke dagen in PE (Port Elizabeth). Inmiddels hangt de was alweer aan de lijn en staan/liggen de boodschappen weer in de koelkast. 

Na een flinke storm gisteren is de rust weer terug hier en beloven de komende dagen warm en zomers te worden. Nou ja, gisteren was het ook bloedheet, maar de wind zorgde ervoor dat een "miserable day" was, zoals ze dat hier dan zeggen. De zon schijnt, de lucht is blauw, maar toch kun je er niet veel mee. De wind en het weer in zijn algemeen blijft een terugkomend iets in mijn blogs, sorry daarvoor. Maar het is zo anders dan in Nederland, dat het me toch bezighoudt blijkbaar.

Ik kan me uit vorige vakanties wel herinneren, dat de wind hier altijd een grote rol speelde, maar had niet het idee dat het de laatste paar keren zo intens was. 

Gisteren gezellig geluncht met Grandpa, we hadden de rest van de middag niets gepland, dus we hebben lang bijgekletst. Mijn schoonvader wordt volgende maand 81, maar dat betekent niet, dat hij met pensioen is. Nog steeds werkt hij voor zichzelf en doet hij zijn best service te blijven leveren aan zijn klanten. Hij heeft een eigen bedrijf, waarbij hij gasflessen levert aan restaurants en andere bedrijven die dat nodig hebben. Hij verhuurt de gasflessen en is afhankelijk van weer een andere leverancier, die het gas zelf levert. Zij kunnen vaak niet voldoen aan de vraag. De wereld en de mensen worden steeds sneller, er is minder geduld en klanten hebben geen boodschap meer aan jarenlange goede service, wanneer ze het ergens anders goedkoper en sneller kunnen krijgen, zijn ze weg. 

Logisch natuurlijk, maar het is zo sneu om te zien hoe hij zo zijn best doet nog wat geld te verdienen, maar het aflegt tegen deze moderne tijd.

Hij heeft gelukkig genoeg om zichzelf en schoonmoeder te onderhouden, maar het is geen vetpot zeg maar. Dat is in Nederland beter geregeld natuurlijk, alleen blijft het met een eigen onderneming altijd een heel ander verhaal dan wanneer je bij een bedrijf of onderneming in dienst bent. 

Het fijne van hier nu langer zijn is, dat Glen meer tijd heeft, om het over dit soort dingen te hebben met zijn vader. Het deed hem goed even zijn hart te kunnen luchten, al is het probleem daarmee natuurlijk niet meteen opgelost.

Na de lunch besloot Glen met een omweg terug te rijden naar onze thuisbasis, wanneer we in PE zijn, bij Justin & Taryn. We reden langs de kust, die er prachtig uitzag zoals altijd. De wind zorgde ervoor dat de oceaan er nog wilder uitzag dan anders en vanuit de auto was dat een mooi gezicht. Dat ons autootje wat moeite had met de harde windvlagen was een understatement, maar uiteindelijk bracht "Dusty", zoals we haar noemen, ons weer veilig thuis.

Nog even wat puzzelen, (we waren zondag weer begonnen aan een nieuwe legpuzzel) en op naar Suki. Een Aziatisch restaurant, waar we alweer heerlijk gegeten hebben. Het is een echte hotspot in PE en dat is niet gek. Het eten is zo ontzettend goed en lekker en er heerst een relaxed sfeertje. Alle ingredienten voor een heerlijk avondje uit dus.

Eenmaal weer thuis aangekomen was er een feestje aan de gang in huize Potgieter. Jared, onze neef, die afgelopen weekend teruggekomen was uit Malawi, had wat vrienden uitgenodigd en dat ging gepaard met de nodige drank en drankspelletjes. Op een gegeven moment kwam hij vragen of Glen mee wilde spelen in zijn "team", maar toen Glen zei dat hij daar geen zin in had kwam hij zijn "aunty" vragen mee te doen.

Nog nooit beerpong gespeeld, geen idee hoe het werkte en ik had eerlijk gezegd geen zin in alcohol drinken tijdens een spelletje met de youngsters, maar dat was geen probleem zei Jared. Hij zou het drinken wel voor zijn rekening nemen. Zo gezegd, zo gedaan, een paar minuten later stond ik daar tussen de jeugd beerpong te spelen. Ik had hem nog gewaarschuwd voor genante momenten wanneer ik mee zou doen, maar daar had hij geen boodschap aan. We hebben uiteindelijk gewonnen, laten we zeggen, dat dat niet aan mijn bijdrage lag. 

Geen enkel balletje van mij ging in 1 van de bekers, maar gelukkig heeft mijn neefje een subliem balgevoel. Anyway, het was eigenlijk wel heel leuk even niet na te denken over hoe "raar" het misschien zou zijn, maar gewoon te zeggen "kan mij het schelen" en het gewoon te doen. 

Het was nog lang onrustig in huize Potgieter, maar ikzelf heb daar weinig van meegekregen. Na alweer een fijne dag, was ik snel in dromenland en heb ik heerlijk geslapen.

Toen ik vanochtend in de keuken kwam lag er een zakje met ORS open. Hopelijk heeft het een kater voorkomen bij neefje lief. Ze hebben het in ieder geval gezellig gehad en dat is altijd mooi om te zien vind ik. Al moet ik zeggen, dat ik blij ben, dat we die feestjes vrijwel niet meer hebben bij ons thuis. Als er vrienden komen is het gewoon gezellig een paar drankjes en bijkletsen, maar misschien is dat dan weer een verschil met jongens en meiden, geen idee.

Wat ik wel weet, is dat ik mijn bikini weer aan ga doen voor mijn dagelijkse zwem/poedelsessie. Een paar dagen niet gedaan, terwijl we in PE waren en ik moet eerlijk zeggen, dat ik het gemist heb. Niet dat het daar niet kan, maar op de een of anderen manier komt het er niet van. 

Fijne avond en tot de volgende keer maar weer.

Liefs,
Ingy