Inzichten 🌸

Ik word wakker en hoor de regen op het dak en ik denk meteen "he, dat is mooi! De regen is nodig hier en de tanks moeten gevuld worden. Prima dat het even lekker doorregent dus."

De mensen hier zijn veelal self sufficient, wat betekent dat ze grote tanks naast het huis hebben, meestal 2 of 3, afhankelijk van de grootte en het verbruik van het gezin wat er woont. De overheid zorgt hier niet echt goed voor de watervoorziening zullen we maar zeggen, dus hebben mensen hier zelf het probleem opgelost. Mijn zwager bijvoorbeeld is wat water en elektriciteit betreft niet meer afhankelijk van wat de overheid wel of niet doet met watervoorziening en elektriciteit. 

Dat betekent dan wel, dat er af en toe flink wat regen nodig is, om de tanks gevuld te houden. En dat gebeurt hier niet heel vaak. Ja, het regent wel af en toe, maar dat is dan een bui, die niet lang genoeg is om voor wat centimeters extra te zorgen. Vandaag lijkt het erop, dat het wel een regenachtig dagje wordt. Prima dus, voor iedereen die het nodig heeft. Wij komen onze dag prima door, zijn eraan gewend zullen we maar zeggen.

Ik ga zo weer mijn lijf aan het werk zetten met een Pilatesles, Glen heeft vanavond weer een paddlesessie op de rivier, dus ook hij komt aan de inspanning, die nodig is om een beetje fit te blijven. Regen is voor ons beiden geen probleem; ik sport binnen en voor Glen maakt het niet uit of het wel of niet regent. Wanneer je kijkt in wat voor omstandigheden hij in NL soms het water opgaat, kan hij wel tegen een stootje.

Gisteren waren we precies 5 weken hier en die tijd hebben we genomen om tot rust te komen en te bedenken wat we willen in de toekomst. Hoe en wat weten we nog niet, maar dat we hier ieder jaar langere tijd willen doorbrengen is duidelijk. We voelen ons hier allebei zo goed en dat zal ook te maken hebben met het weer, wat beter is, maar ook het dorpje waar we verblijven. Geen massa, geen drukte en dat voelt voor ons heel erg fijn. We zitten hier zeg maar in ons eigen bubbeltje. 

Wel weet ik voor mezelf, dat ik niet niets kan doen. Waar we ook gaan zijn, ik wil iets doen, ik wil een doel hebben. Vorig jaar heb ik mijn wandelcoaching opleiding afgerond en ik heb voor mezelf besloten, dat ik daar maar eens wat mee moet gaan doen. Ik had al een website gestart vorig jaar, maar toen gooide mijn lijf roet in het eten. Moeilijk wandelen met mensen, wanneer jezelf niet vooruit komt. En ik werkte natuurlijk nog in het ziekenhuis. Op zich zou dat best samen kunnen, maar goed vorig jaar was een jaar van letterlijk tot stilstand komen en bedenken wat ik nu echt wil voor mezelf. Niet voor een ander, maar voor mezelf.

Uiteindelijk heeft dat ervoor gezorgd, dat ik opgezegd heb in het ziekenhuis. Ik was er zeker heel blij met het werk wat ik deed, was heel blij met mijn lieve collega's, met patienten waarmee ik een mooie klik had, maar ik had heel sterk het idee dat ik even helemaal moest stoppen. Natuurlijk had ik in de ziektewet kunnen gaan, maar dan had ik iedere keer contact moeten hebben met een bedrijfsarts, die dan iedere keer wil weten of je weer kunt komen werken. Grappig genoeg kies ik dan toch altijd voor vrijheid en geen verplichtingen. Dat is ook de reden geweest,  dat ik alle jaren als flexer gewerkt heb daar. Ik ben niet iemand, die 40 jaar voor dezelfde baas werkt op dezelfde afdeling. Ik zou gillend gek worden denk ik. 

Ik opgezegd, Glen kon een vervanger krijgen voor de praktijk en de meiden konden op ons lieve hondje en het huis passen. We konden het huis van zwager huren voor een paar maanden, de tickets waren snel geboekt. Wat is het een goede stap geweest en wat viel het allemaal als puzzelstukjes ineen. 

Grappig genoeg kreeg ik op de dag dat ik opzegde in het ziekenhuis een aanvraag voor coaching via mijn website. Ik zag het als een soort teken, maar vroeg me wel af of ik in staat zou zijn dat op een goede manier te doen. Ik zat toen niet echt goed in mijn vel zeg maar. Had net voor mezelf een hele grote stap genomen en kon niet heel veel prikkels hebben op dat moment. Toch heb ik het gedaan met als resultaat een hele tevreden coachee (zo noem je iemand die je coacht) en misschien net zo belangrijk, het gevoel dat dit is wat ik graag wil doen.

Voor mij was het puur genieten om lekker buiten in de natuur te zijn. Te luisteren, niet heel veel te hoeven zeggen... Want dat is eigenlijk wat coaching is; je luistert en probeert met wat inzichten iemand zelf bij een antwoord te laten komen. Het hoeft vaak niet heel ingewikkeld te zijn, want je ziet als buitenstaander dingen vaak veel helderder, dan iemand die middenin een bepaalde situatie zit en het even niet meer ziet. Door de bomen het bos niet meer ziet zeg maar. Het mooie van coachen in combinatie met wandelen en natuur is dat je niet tegenover elkaar zit, wat ongemakkelijke momenten heel gemakkelijk voorkomt. Daarnaast kan de natuur vaak heel mooi inzichten geven, wanneer je er goed naar kijkt.

Nu nog even genieten van niets hoeven, maar vanaf mei wil ik actief mijn eigen bedrijfje gaan opstarten. Het mooie is, dat ik zo alle vrijheid heb om dingen te doen, zoals ik dat graag wil. Ik kan werken wanneer ik wil, de tijden voor mezelf inplannen en ik zou het zelfs hier kunnen doen. Mijn Engels is goed genoeg  daarvoor, dus dat zou ook prima kunnen werken.

Daarnaast werk ik in NL al als vrijwilliger in de hospice in Dordrecht en dat wil ik heel graag blijven doen. Voor veel mensen onbegrijpelijk, maar het is zo'n fantastisch iets om te mogen doen. Alle maskers vallen weg en het draait alleen maar om aandacht en liefde. Iedere dienst ga ik weg met energie in plaats van dat al mijn energie uit me gezogen wordt. Iedere dienst heb ik het gevoel, dat ik weer iets geleerd heb. 

Wat ik vooral ga doen en wat ik ga proberen vol te houden is voor mezelf blijven kiezen. Niet constant denken aan wat een ander er misschien wel of niet van denkt, maar bij mezelf blijven. En om hulp vragen, wanneer iets niet gaat of lukt. Zorgen voor een ander is allemaal prima, maar je moet er niet aan onderdoor gaan. Ik voelde me jarenlang verantwoordelijk voor het geluk van anderen en eindelijk heb ik door, dat dat helemaal niet mijn verantwoordelijkheid is. Het geluk van een ander is de verantwoordelijkheid van diegene zelf, ik heb te zorgen voor mijn geluk. 

Mooie inzichten, mooie voornemens. Nu nog volhouden...😉

Heb weer een mooie dag,
Liefs, Ingrid ❤️