Daar gaan we weer....

Nee, niet naar huis, dat nog niet. We zijn bijna op de helft en vinden het nog wel prima hier.

Nee, ik heb het over de dingen die je hier wakker houden 's nachts. Thuis waren dat de afgelopen jaren soms zorgen over van alles en nog wat, hier is het een misthoorn, die uren achter elkaar om de zoveel seconden gaat en/of, en afgelopen nacht was het een "en", een loeiharde wind, die ervoor zorgt dat het dak van het huis kraakt als een malle.

Het in slaap vallen ging prima. Er stond geen wind en de vuurtoren liet iedere paar seconden haar licht binnenschijnen, maar daar heb ik inmiddels mijn ubercharmante slaapmasker voor gevonden. Een paar uur later had ik dat masker niet meer nodig, blijkbaar deed de vuurtoren het niet meer. Daarvoor in de plaats mochten we genieten van de misthoorn. Nu horen we die wel vaker, meestal wanneer de loadshedding begint en wanneer het eindigt. Dat is dan een paar toeters en het stopt weer. Vannacht was het een paar uur toeters...

Nu dacht ik, dat ook de scheepvaart net zoals de luchvaart werkt met allerlei moderne systemen, waardoor dat niet meer nodig is, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. En dat het hier een gevaarlijke zee kan zijn, blijkt wel uit de vele schepen die hier vlakbij en wat verderop al vergaan zijn. Voor de veiligheid van de mensen aan boord van zo'n schip is het dus noodzaak, die toeter. Uiteindelijk toch in slaap gevallen, totdat het huis weer op zijn voegen aan het schudden was, waardoor we alweer wakker werden.

Shit! Daar is die wind weer. Het was fijn, even een paar dagen amper wind, maar het kan hier blijkbaar niet heel lang duren. Maar goed, ook daar hebben we inmiddels een soort van oplossing voor gevonden: we staan op, lopen naar beneden en duiken in het bed in "de bunker", zoals we die kamer inmiddels noemen. Nu zou je zeggen, dat je daar dan gewoon altijd gaat slapen, maar het matras is niet helemaal lekker voor m'n rug, dus dat is ook niet prettig voor meer dan een paar nachten.

Anyway, wat een klaagzang he, maar goed dat heb je ook af en toe. Zo zie je maar, dat ook op een plek, waar het leven als een droom lijkt, je ook dingen tegenkomt, die minder leuk of handig zijn. En dan gaat het erom wat je er zelf van maakt. In ons geval is een nacht slecht slapen geen probleem, overdag is er altijd wel ergens tijd voor een lekkere middagdut. Nu is het gelukkig weer licht en zit ik inmiddels aan mijn tweede kop koffie. Even lekker wegtypen, zodat jullie ook weer op de hoogte zijn 😉.

Vandaag wordt denk ik een dag met veel lezen en ergens een kop thee drinken, zodat we uit huis komen. De wind blijft de hele dag van de partij en dat maakt het eigenlijk niet fijn om buiten te zijn, hoe mooi het weer ook lijkt met blauwe lucht en zon. Zoals ze hier zeggen, "it's a miserable day weatherwise".

In Nederland is het vandaag feest, paps wordt 76 jaar vandaag! 🎊 Wat een mooie leeftijd en wat een heerlijkheid, dat allebei mijn ouders nog mogen genieten van een goede gezondheid. De meiden gaan samen op bezoek bij opa en oma vandaag, dat zal vast gezellig worden.

De gezondheid van schoonmoeders lijkt niet zo heel goed te gaan, dus het is eigenlijk wel goed dat we hier zijn. Ze moet voor allerlei onderzoeken naar het ziekenhuis en nu kunnen wij eindelijk ook eens iets doen voor haar. Al is het maar bij haar zijn en met haar meegaan, dat is wel het minste. Ook voor zwager en schoonzus neemt dat wat last van hun schouders. De afgelopen jaren waren zij de enigen, die in de buurt van Granny and Grandpa woonden en dus veel voor hun gedaan hebben. De vader van mijn schoonzus is op dit moment erg ziek, dus wat dat betreft is alle hulp welkom.

Waarschijnlijk komt Granny vandaag voor een tijdje hier, zodat we ook voor haar kunnen zorgen. Ze woont al jaren alleen, de ouders van Glen leven gescheiden, en ze zorgt niet goed voor zichzelf. Kookt nooit meer, teveel gedoe en eet alleen wat boterhammen en koekjes. Allemaal begrijpelijk misschien, maar op die manier kan haar lijf natuurlijk ook niet overeind blijven. Hopelijk doet wat gezond eten en gezelschap ook goeds voor haar welzijn. 

Met mijn lijf gaat het de laatste dagen wat minder, maar ondanks dat het warm is, is de luchtvochtigheid best hoog op het moment. Het is niet heel erg, ik kan mijn handen wel gebruiken, maar ik voel ze wel zeg maar. Voordat ik ging heb ik gelukkig nog overleg gehad met mijn reumatoloog over hoe daarmee om te gaan en weet ik wat ik kan doen. Prednison is niet het fijnste spul, maar het kan me nu weer helpen de beginnende ontsteking in te dammen, zodat ik niet over een paar weken nog meer pijn heb op andere plekken in mijn lijf. Een paar dagen Prednison zou het weer onder controle moeten krijgen, dus dat doen we dan maar braaf. Deze keer ga ik niet meer eigenwijs zijn...🫣

Glen heeft er volgens mij al over geschreven gisteravond, maar ik ga het ook nog een keer zeggen, we hebben gisterenmiddag zo ontzettend lekker gegeten op een fantastische plek, hier een half uur vandaan. Een visrestaurant, waar we jaren geleden ook met mijn ouders zijn geweest. In mijn herinnering hadden ze toen echt alleen maar vis, maar tegenwoordig is er ook vlees en vegetarisch, wat voor mij heel handig is. Glen heeft genoten van king prawns en ik van een vegan curry. Het was genieten met de hoofdletter G, wat een heerlijke lunch!

Vandaag weer een nieuwe dag, we gaan zien wat deze dag weer brengt, waarschijnlijk Granny met haar hondje en vogel. Haar twee geliefde diertjes, die overal met haar meegaan. 

Heb een mooie dag,
Liefs Ingrid ❤️