Another day in Africa

Ongelooflijk, dat we hier al bijna drie weken zijn! Ondanks, dat we niet veel lijken te doen, komen we de dagen prima door. We doen van alles, alleen werken we niet. Denk dat dat het is. 

In je dagelijkse leven koppel je al het "doen" aan werken of studeren. Maar er is genoeg te doen buiten dat. Dingen, waarvan we blij worden en waardoor we ontspannen. Iedere dag lekker bewegen en tegenwoordig hoort daar voor mij ook boogieboarden bij. Volgens Glen ben ik nog een "kook" (spreek uit als koek); een beginner die nog niet helemaal weet wat ze aan het doen is, hahaha.

Ik geloof wel dat hij daar gelijk in heeft, al lukt het me steeds beter in te schatten welke golf een goede golf is en kom ik steeds vaker aan op het strand met een lekker vaartje. En echt waar, je kunt dan niet anders dan het uitgieren! Dat gevoel is echt fantastisch. Ik denk dat ik nu een beetje snap waarom surfen zo verslavend kan zijn. Je bent 1 met de golf en laat je meevoeren. Het enige wat je hoeft te doen is loslaten en genieten. 

Ook al vind ik het superleuk en kan het me, wanneer ik eenmaal in het water ben helemaal niets meer schelen, toch is het iedere keer weer een drempel om overheen te stappen. Als vrouw van middelbare leeftijd het strand oplopen met m'n boogieboard en niet te bedenken wat een ander daarvan vindt. Gelukkig wordt de drempel steeds minder hoog en merk je hier ook, dat mensen het juist leuk vinden. Ze zijn helemaal niet bezig met mij, doen lekker hun eigen ding en wanneer ze dan kijken naar wat ik aan het doen ben, krijg ik eigenlijk alleen maar positieve en hele leuke reacties.

Zoals dat oudere stel, waar ik de vorige keer over vertelde. Gisteren kwam ik na een heerlijke golf op het strand terecht en kon ik niet anders dan hardop lachen. Een vrouw, die toevallig op het stuk strand liep, waar ik terechtkwam, moest lachen en zei, dat ze het zo leuk vond om te zien. Gewoon iemand, die plezier heeft in de golven en alleen maar daaraan denkt. 

En zo is het ook, wanneer ik over de steeds kleiner wordende drempel stap met mijn boogieboard onder de arm en eenmaal in het water ben. Even wennen aan de temperatuur en op zoek naar een mooie golf. Wanneer je die denkt te zien hoop je op het goede moment mee te gaan en wanneer je weer opstaat weer terug het water in. Op zoek naar de volgende....

En dan ondertussen niet bezig zijn met wat een ander daar wel of niet van denkt. Onbewust zijn we daar veel teveel mee bezig. En het maakt natuurlijk geen reet (excuse my language) uit, want er is altijd wel iemand, die iets denkt over wat je doet. Positief of negatief. Wanneer je je daar niet meer zoveel mee bezighoudt, heb je zoveel energie over!

Anyway, het is hier bijna 10 uur, als het goed is komt zwager met zijn lieve hondje dadelijk voor een dagje hier. Het waait weer als een malle, maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb wel eens gehoord, dat slecht weer niet bestaat, maar slechte kleding wel. Nu zal niet iedereen in Nederland het met me eens zijn, maar je snapt wat ik bedoel. In principe kun je je voor ieder soort weer kleden en erop uitgaan. Al heb ik oprecht met jullie te doen. Ik begrijp dat het weer nog steeds hetzelfde is, als toen we vertrokken: grijs en nat.

Misschien kunnen jullie wat regen hier naartoe sturen, stuur ik wat zon op. Deal?

Nou ja, niet mogelijk natuurlijk, maar hier is de regen hard nodig. We krijgen hier en daar een flinke bui, maar dat zet geen echte zoden aan de dijk. Zo is het overal wel iets denk ik. We gaan hier dadelijk dus lekker lopen, gewapend met pet en hoodie, zodat ik lekker mijn capuchon over m'n pet kan doen. Heerlijk bij deze wind! Ze zeggen hier ook wel eens "een boer maak een plan", met andere woorden: wanneer je een probleem hebt of denkt te hebben, ga je in oplossingen denken en zien hoe je er toch mee kunt dealen. 

Gisteren zat ik mooie podcast te kijken/luisteren met Stef Bos. Wat een mooi gesprek! Hij leeft ook gedeeltelijk in Zuid-Afrika, aangezien zijn vrouw Zuidafrikaanse is en hun kinderen daar naar school gaan. Hij vertelde heel mooi hoe dit land onder je huid gaat zitten en je het eigenlijk maar moeilijk uit kunt leggen. Hoe in Nederland alles heel goed? geregeld is en hoe het hier wat regering betreft chaos is. Alhoewel, de regering in NL is op dit moment ook meer chaos dan goed geregeld geloof ik.

Wat hij bedoelde te zeggen denk ik, is dat het in Nederland stikt van allerlei regeltjes, waar veel mensen zich juist goed bij voelen en dat fijn vinden. Hier in Zuid-Afrika is het wat dat betreft een bende, een chaos. Er zijn wel regels en wetten natuurlijk, maar je komt eigenlijk overal mee weg. Dat kun je negatief oppakken, of, zoals ik dat eigenlijk vaak voel, positief. Doordat je niet constant op allerlei regels gewezen wordt, voel je je (in mijn ogen) veel vrijer. We denken in Nederland vrij te zijn, maar zijn dat eigenlijk vooral wanneer je de regels volgt. Wanneer je braaf bent en doet wat er van je verwacht wordt. Wat dat dan ook moge zijn.

Door de chaos is het op bepaalde plekken hier niet heel veilig, maar ik moet je eerlijk zeggen, dat ik me hier eigenlijk nog nooit onveilig gevoeld heb. Vorige week was eigenlijk de eerste keer, toen er in een paar huizen verderop ingebroken is en telefoons en pasjes gestolen zijn. Maar goed, daar ontkom je in Nederland ook niet altijd aan. Het lukt me vrij goed dat dan weer los te laten en niet in angst te leven. 

In ieder land heb je voor- en nadelen denk ik, het is aan ons te kijken, waar we ons het beste voelen denk ik. Voor mijn reuma is dit een ideale plek merk ik wel. Ik slik natuurlijk mijn medicijnen nog, maar heb geen pijn, behalve heel af en toe een wat stram gevoel in voeten of handen. Qua gezondheidszorg is het hier prima, al is het wel duurder en zul je dieper in de buidel moeten tasten.

Glen is helemaal in de gloria hier en voelt zich duidelijk heel goed, hij is thuis en dat merk je. Mooi om te zien vind ik, wanneer iemand waarvan je zoveel houdt, goed in zijn vel zit. Het is hem gegund, na 25 jaar in Nederland, nu in ieder geval 3 maanden lekker hier zijn. En wie weet in de toekomst. We hebben het er natuurlijk over, maar hebben geen idee nog over hoe, wat, wanneer. Het waar is wel duidelijk, dat zou dan hier in Cape St. Francis zijn. De zee, natuur en rust altijd om je heen en wanneer je drukte wilt ben je in no time in het grotere (en levendigere) dorp verderop, een uurtje rijden en je bent in Port Elizabeth. De drukte kun je altijd opzoeken.

Waar ik wel voor mezelf achtergekomen ben is, dat ik geen stadsmens ben. Deze rust en niet teveel mensen vind ik helemaal prima. Ik merkte, dat dat de laatste tijd in NL een trigger was, waardoor ik me niet heel goed voelde. Wat nu belangrijk is, is dat ik me weer goed voel! Glen zegt iedere keer, dat ik veel meer lach en dat merk ikzelf ook. Alsof ik hier mezelf kan zijn of zo. Soms is het moeilijk uitleggen, maar eigenlijk hoeft het ook niet. Wanneer ik het zelf maar snap 😉.

Liefs,
Ingrid