Let them!

Zo, daar ben ik ook weer even. Niet zo trouw in het schrijven als Glen geloof ik.

Inmiddels zijn we voor een paar nachtjes in Port Elizabeth, de stad een uur verderop, waar de ouders en tweelingbroer van Glen met zijn vrouw wonen. Altijd leuk, om hier te zijn. Grappig ook, om de twee broers samen te zien. Denk ik Nederland wel eens, dat er geen tweede bestaat zoals Glen, hier zie ik dat er nog zo eentje rondloopt. Mijn schoonzus en ik kijken elkaar vaak aan met een blik van herkenning. 

Natuurlijk zijn ze niet helemaal hetzelfde, maar de manier van praten en doen lijkt toch wel erg veel op elkaar. Ook het geen boodschap hebben wat een ander van ze denkt is er eentje van. Een eigenschap, die ik soms lastig vind, maar ook wel bewonder eigenlijk. Kan ik nog wat van leren, al moet ik zeggen dat het me steeds beter lukt. 

Gisteren hadden we het er nog over met zijn vieren. Ook Taryn, mijn schoonzus, vindt het soms moeilijk zich niet teveel aan te trekken wat anderen vinden. En ook zij heeft in haar manlief een goed voorbeeld van hoe je dat zou kunnen doen. Vandaag waren we in een te leuk winkeltje met lokale produkten en daar lag een t-shirt met de tekst "Let them" en allebei zeiden we tegelijk: "oooo, that would be the perfect shirt for us!"

"Let them!", laat ze praten, laat ze denken, laat ze kijken. We hebben het shirt niet gekocht, dat niet, maar we hebben wel besloten dat dat ons mantra gaat zijn voor de komende tijd.

Vanochtend heerlijk gewandeld langs de boulevard hier en het was druk met hardlopers, wandelaars en er was een spinningmarathon bezig. Mooi om te zien, hoe iedereen zijn/haar best doet te bewegen en wat gezonder te worden. Glen en ik hadden een relaxed tempo en gingen voor ontbijt naar Something Good. 

Een leuk restaurant aan het strand hier. Mijn schoonvader had al ontbeten, maar hij besloot ook even te komen voor een kop koffie, om even bij te kletsen. Zo leuk, dat we daar nu alle tijd voor hebben. Vader en zoon hadden mooie gesprekken over het bedrijf van schoonvader en ik genoot ervan de twee zo samen te zien. Zo simpel, maar uiteindelijk zo belangrijk. Gewoon even tijd met elkaar doorbrengen hoeft niet heel spectaculair te zijn.

Vanmiddag ben ik met Taryn, mijn schoonzus, naar een superleuk winkeltje hier geweest met allerlei lokale produkten. Ik was namelijk op zoek naar een leuke short voor Glen, gemaakt van theedoeken met daarop de tekst: "master of the braai" en daar waren deze te koop met nog heel veel andere leuke spullen. Ik moet er zeker nog een keertje terug om wat dingetjes te kopen voor lieve mensen thuis, al hoef ik daar nu nog niet aan te denken. We hebben de tijd en wat is dat fijn!

Vanavond gaan we met z'n vieren uit eten en dat is eigenlijk nog nooit voorgekomen. Altijd waren er ouders of kinderen bij en niet dat dat erg is, maar het is ook wel heel grappig om nu zonder kinderen te gaan. Onze 4 kinderen zijn volwassen nu en er komt een nieuwe tijd aan voor ons. Het is even wennen en ik geloof dat Glen het ook al in zijn blog vertelde. De mannen zien de voordelen wel en de mama's hebben wat meer moeite. Ach, zo gaat het overal wel denk ik en het hoort erbij.

Dus ja, ik geloof wel dat het goed gaat hier. Dat het thuis ook goed gaat met de meiden en Toby helpt natuurlijk ook. Zo trots op en blij met Bo en Fleur, die het samen zo goed doen allemaal. Ze hebben een rooster voor wie wat doet en zorgen goed voor ons lieve hondenvriendje. Dat maakt dat wij hier kunnen zijn en daar zijn we allebei heel dankbaar voor.

Heb een mooi weekend en tot de volgende keer!

Liefs,
Ingrid