Even on hold en weer verder ☺️

Tja, waar zal ik het eens over hebben....

De afgelopen week stond in het teken van familie; schoonmoeders is uiteindelijk tot afgelopen vrijdag gebleven en gisteren kwamen Justin, Robyn en Jared voor een nachtje (zwager, nicht en neef). 

Helaas heb ik van het bezoek van de laatste drie niet veel meegekregen, ik was gevloerd door een flinke migraine-aanval. Gelukkig gebeurt het niet heel vaak, ze zijn meestal in te dammen met mijn medicijnen daarvoor, maar eens in de paar maanden komt er een, waar geen triptaan tegen bestand is. Meestal weet ik ook wel meteen wanneer het mis is en weet ik uit jarenlange ervaring, dat er niets anders op zit dan in een donkere kamer met de deur dicht en niemand in de buurt. Dat was gelukkig prima mogelijk hier, onze kamer boven heeft een en suite badkamer en ik had alle rust en privacy. Wat baalde ik ervan, maar het was wat het was. Er zit echt niets anders op dan je eraan overgeven en wachten tot het weer voorbij is. 

In de avond was ik weer een beetje boven Jan en kon ik me weer enigszins vertonen. Eindelijk kon ik Robs ( Robyn, maar we noemen haar allemaal Robs) een dikke knuffel geven. Ze is afgelopen week teruggekomen van ruim 2 maanden backpacken in o.a. Bali en Thailand en het was alweer wat jaren geleden dat ik haar gezien had. Iedere keer dat wij er waren was ze in Bloemfontein, waar ze studeerde. Deze week gaat ze daar nog een keer naartoe voor haar Graduation. Wat ze daarna gaat doen is geloof ik nog niet helemaal duidelijk, maar dat gaat vanzelf duidelijk worden. 

Ik was nog wat gammel, maar wilde toch graag mee naar Sunset Rock. Het beloofde een spectaculaire zonsondergang te worden en Robs had met een vriendin en haar familie afgesproken elkaar daar te ontmoeten. Ik was blij toen we weer naar huis gingen, want ik was nog lang niet de oude, maar wat was het mooi!

Zo leuk ook, hoe iedereen naar die plek komt, een coolerbox meeneemt met drinken en hapjes en gezamenlijk geniet van het spektakel! Toen de zon onder was gingen we vrij snel erna weer naar huis en kroop ik snel weer mijn bed in. Nog even en dan zou ik me echt beter voelen. Vrijwel direct in slaap gevallen en 2 uur later kon ik eindelijk weer iets eten. Hehe, weer overleefd; het mag van mij weer een hele tijd wegblijven.

Vanochtend lekker een beetje uitgeslapen en nadat de logees weer vertrokken waren, was het tijd de hond van de schoonvader van Glen's jongste broer uit te laten. Hij voelde zich de afgelopen dagen niet al te sterk en stond er dit weekend alleen voor wat betreft het uitlaten van de hond. Het is een jonge, sterke en enthousiaste hond en op dit moment te sterk voor iemand van 80. Wij zijn eigenlijk altijd wel te vinden voor een wandeling en de hond was leuk gezelschap en duidelijk blij met de wandeling.

Daarna was het tijd voor een lekkere koffie bij een van onze, inmiddels favoriete, stek bij Granny's pool. Het is zo'n leuke plek! Je zit vrijwel direct aan het water en er is altijd wel iets te zien in het water; het is een populaire surfspot. De koffie is heerlijk, het is gezellig druk en er is veel te zien. Win win win wat ons betreft. 

Toen we weer thuis waren besloot ik even tv te gaan kijken, aangezien het weer omsloeg van warm en blauwe lucht naar bewolking waar uiteindelijk regen uitviel. Bizar hoe snel het hier verandert. Ik zat heerlijk relaxed een nieuwe serie te kijken toen ik achter me ineens een harde blaf hoorde. De grote labrador, die je hier altijd in de straat ziet lopen en 2 deuren verderop woont, stond voor de deur. Een paar dagen geleden had hij ons ook al bezocht en kwam hij bij ons zitten. Ik deed de deur open en nadat hij wat gedronken had, plofte hij neer op de grond en lag hij binnen no time heerlijk te slapen. Het is een oude baas en hij had duidelijk even rust nodig. 

Nadat hij een tijdje lekker geslapen had ging hij vanzelf weer naar buiten. Inmiddels weten we dat hij Cooper heet, hij zal vast weer een keertje "aankloppen" voor een dutje zolang we er nog zijn.

En dat begint ook op te schieten nu, over 2,5 week gaan we weer terug naar onze lieverds thuis. Ook al is hier waar ik het allerliefste zou wonen, voorlopig is dat nog niet mogelijk en het is ook weer heerlijk om de meiden, Toby, mijn ouders en alle lieve vriendinnen weer te zien straks. Het zal zeker wennen zijn. We zitten nu in een soort bubbel van ons kleine wereldje hier, wat bestaat uit zee, strand, natuur, rust en heel weinig mensen en dat is dan snel weer anders. Maar ook prima, ik kijk er ook wel naar uit. We hebben ontdekt wat we willen en hoe het is om hier langer te zijn. Ik ben bijgekomen en dat was nodig. Het is me duidelijk geworden hoe mijn reuma in zekere zin goed is geweest. Ik ben letterlijk on hold gezet en dat was nodig om stappen te maken, die ik al langer wilde maken, maar niet maakte omdat ik niet durfde. 

Ik weet wat ik wil en wat ik niet meer wil en heb geen bevestiging meer nodig van anderen. Ik heb plannen, waar ik zin in heb. Heel veel zin in heb. In mei ga ik beginnen aan een opleiding tot Pilates trainer. Tijdens mijn verblijf hier heb ik de meeste weken 3x per week pilates gedaan en het heeft me zo ontzettend geholpen weer sterk te worden. Het lijkt me fantastisch mensen hetzelfde te kunnen bieden als wat mijn pilates teacher mij nu geleerd heeft. Ook al ben je niet meer de jongste, heb je kwaaltjes, Pilates is echt voor iedereen te doen. Het maakt je sterk en voorkomt blessures. 

Daarnaast wil ik aan de slag met wandelingen en coaching. Ik hoor sommigen al denken: daar gaat ze weer! Ze kan ook echt niet gewoon niks doen. En dat klopt. Ik ben niet in de wieg gelegd om niets te doen. Ik wil nu eenmaal iets betekenen, wil graag anderen helpen. Maar vanaf nu op mijn manier, in uren, die ik zelf bepaal en met een hoeveelheid die ik zelf bepaal. Wandelen en bewegen is sowieso een hobby en geeft me alleen maar energie. Hoe gaaf is het dan om van je hobby je werk te maken? 

Nu gaan we nog even genieten van onze laatste weken hier en laat ik wat ik straks wil gaan doen weer even los. Dat komt allemaal wel wanneer het komt. Maar voor mij is het heerlijk weer energie genoeg te hebben voor nieuwe plannen waar ik blij van word.

We zouden deze keer niet op safari gaan, maar guess what! Morgen gaan we toch, verrassing van manlief. Ik ben net als een klein kind, nog 1 nachtje slapen!! Daarna gaan we volgend weekend weer de natuur in, we zijn uitgenodigd voor een familieweekend  van een oude schoolvriendin van Glen. Een weekend op een farm in the middle of nowhere, heel benieuwd. Deze week gaat dus omvliegen en er staat veel leuks op het programma.

Wat ben ik blij, dat ik me weer goed voel! Kan ik toch optimaal genieten van al het moois wat deze week te bieden heeft!

Maak er weer een mooie week van, 

Liefs, Ingrid ❤️